اختلالات شخصیتی مرزی ( Borderline personality disorder) یا BPD یک نوع اختلال شخصیتی شبیه به اختلالات دوقطبی است. الگوی مستمر ناتوانی در روابط فردی ، خود انگاره ، عاطفه و رفتار لحظه‌ای بارز که در اوایل بزرگسالی شروع می‌شود، از علائم بارز این اختلال است. همانند اختلالات دوقطبی افراد مبتلا به BPD هنگامی که افسردگی بر طرف می‌شود، وارد دورهٔ شیدایی می‌شوند. در فرد با اختلالات دوقطبی، دوره‌های شیدایی یا افسردگی برای چند روز یا چند هفته ادامه می‌یابد. اما دوره‌های افسردگی یا شیدایی در BPD از چند ساعت تا یک روز است. BPD ممکن است با اختلال‌های مرتبط با مصرف مواد مخدر همراه شود. افرادی که BPD دارند الگوی ناپایداری در روابط اجتماعی دارند.

اگرچه علت BPD ناشناخته است اما هم محیط و هم ژنتیک نقش اساسی را در مبتلا شدن به این بیماری دارند در DSM-IV دست کم ۵ مورد از عوامل زیر برای تشخیص این اختلال لازم است:

– زود انگیختگی یا پیش بینی نا پذیری در مورد مسائلی از قبیل تکانه های جنسی،قمار،سوئ استفاده از دارو و الکل،دزدی از فروشگاهها و پرخوری و آسیب رساندن به خود.
– یک الگوی ناپایدار در روابط فردی ، الگوی بی‌ثبات و پر تنش روابط فردی که با نوسان بین دو قطب ، آرمانی کردن و بی‌ارزش نمودن مشخص است.
– ناتوانی در کنترل خشم، خشم شدید و نامتناسب یا اشکال در کنترل خشم (مثل ابراز کج خلقی مکرر ، خشم مستمر یا نزاع مکرر).
– مشکل هویتی و بی ثباتی بارز و مستمر خود انگاره
– بی ثباتی هیجانی، بی‌ثباتی عاطفی به دلیل ماهیت واکنشی خلق
– کوشش های بی مورد برای اجتناب از ترک و رها شدگی، اقدام‌های «دیوانه وار» برای اجتناب از ترک شدن واقعی یا خیالی.
– خود آسیب زنی جسمی،  تهدید «ژست» یا رفتارهای انتحاری مکرر یا رفتار جرح خویشتن.
– احساس مزمن پوچی و بی‌حوصلگی که بصورت احساس بی‌هدفی، خالی و بی‌ارزش بودن ظاهر می شود.

منبع: سایت روانشناسی یاس